Kelimelere Veda

Kelimeler dilime dolanıyor
bağlıyor dilimi
sıkıyor , sıkıyor...
Kangren olacak dilim
gözlerimi sıkmaktan kör
yutkunamamaktan nefessiz..
ölüm döşeği dedikleri musalla !
Musallat olacağım ömrüne âmâ ..

Konuşamıyorum !
Ellerimi kilitliyor yokluğun ,
ahraz bir geceye
âmâ rüyalar doğuruyorum.
Her rüyada bir sen daha öldürüyorum,
gocunmuyorum bunları yazar'ken
birimizin ölmesi gerekiyordu
ben seni öldürdüm bütün mısralarımda.

Kalem keskin kılıçtan !
Astım , kestim , yendim seni !
Sen her gece cesedimi bir yatakta unuturken
ben adını her mısra başlarında uyuttum..
Sen yoksul ve kimsesizdin , kimsesizlerin kimsesine yalvardım
bir tutam kokun için..

Yokluğuna dar , tahta pencerelerden bakıyorum şimdi
varlığını mumla arıyorum.
Seni bırakıyorum ..
En çok sen bilirsin yaralarımi , taziyelerimi , ölülerimi.
Seni öldürmek bir çağı kapatmak gibi ,
kıyameti koparmak gibi
adımdan vazgeçmek gibi..
Hoşçakal Şiir'm , mirim..