Kelimelerimin Gizli Öznesi...

bir yol biliyorum.
bir ucu sen, bir ucu ben.
bir şiir yazıyorum.
kalemi sen, kağıdı ben...
geceye inat yaşarken gündüzü,
kelimelerimin gizli öznesi olursun hep.
bir gözyaşı biliyorum artık,
ağlayan ben, ağlatan sen...


büyük sevmeseydik eğer, büyük acılar çekmezdik.
kapanmaz yaralar olmazdı böyle yüreğimizde,
sevdik derdik,
bitti derdik,
gülerdik geçerdik...
Öldürmezdi gitmeler, bir umut bıraksaydı gidenler...

ne zaman kaçıp gitmek isteği gelse içime,
bir köşeye çöküp geçmesini bekliyorum.
gidersem dönmem biliyorum,
gidersem gülmem...

sensizim işte sessiz sokaklarda,
Üşüyen park başı çocuklarına selam olsun...

Hırçın bir deniz kadar dalgalı bu aralar yüreğim.
sensizlik nasılda çınlıyor kulaklarımda.
bir ayrılık şiirinin nakaratı gibiyim bugünlerde,
gözler görmemişken yarınları,
sen temize çekebilir misin hayatı ?

Karalama defteri değil hayat.
boylu boyunca yerde uzanan ben değilim.
Sabır, damla damla işlendiğinde ruhuna, kelimeleri yutkunur, susarsın.

biraz cümle verin bana,
sözsüz müzik...
bir insan biliyorum ben,
yarısı sen, yarısı ben...