Keman Ağıtları

Ben bir toprak parçasıyım
kayıtsızca yürünürüm
Minnet eylemem varlığa
yoklukta tılsım görürüm
İnler benim sol yanımda
sabah akşam binbir sızı
Yaban kökler ciğerime
bir hançer saplar ölürüm


Şehriyâra değişemem
akıp giden sellerimi
Bakir eller titretmeli
bu payimal tellerimi
Gökte asılır zannetme
sinemde kutup yıldızı
Yağmur düşürmez bulutlar
açmaz isem ellerimi


Meçhule gider muhakkak
takvimden kopan kağıtlar
Bülbüle serenat okur
hergün buruşuk ağıtlar
Ey ozanlar artık çalın
dertli dertli kırık sazı
Asırlardır şu bedenim
koca kâinatı sırtlar

Peteklerden damla damla
süzdüğünüz o Hakk benim
Ormanları ürkütmeden
düşüveren yaprak benim
Ben muştuyum soluk soluk
nefes nefes alınyazı
Hayat benim ölüm benim
son durakta toprak benim


Bir topraktır insanoğlu
kendine eder ahını
Alınyazın neye yarar
unutmuşsan Allah’ını
Bırak yaksın Yusuf’ları
binlerce Züleyha kızı
Hariçte düşman ararsın
gözler çekmiş silahını


Yetim ağlar köşelerde
erişmez niyaz dediler
Duymadılar feryadı mı
bu bir kırık saz dediler
Mide doldu tıka basa
çiğnediler inkırazı
Tok değiliz bu vatanı
soymadık biraz dediler


Geceleyin rıhtımlar da
zaman ağlar tek başına
Bir duaya muhtaç düşmüş
iman ağlar tek başına

Mecnun'a verin Leylâ'yı 

gülü kıskandırsın nazı 

İnsan kalmaz bu diyarda 

keman ağlar tek başına.