Kemancı
acısını tel tel etmiş
haddesinde zamanın
öfkesiyle germiş iki ucundan
akort vermiş
titreştirip ruhunu
bir elinin parmaklarıyla
geçmişe gidip geliyor
öteki parmakları
şimdinin belirsizliğinde sendeliyor
boynu bükük inliyor
kapatmış gözlerini
tüm renklere küskün
dinliyor kırık kalbinin sesini
hem çalıyor
hem dönüyor kendi etrafında
bir gezegen gibi aşktan ve hayattan uzak
o ayrılık şarkısıyla ağlıyor kemancı...
Evet şair işte o palyaço benim meselesi geldi aklıma.Hani herkesi güldürüp te kendi hiç gülmemiş palyaço. ilk. Yani kemancı nihayet kendini dinleyebilmiş ve de acısını,sevdasını dillendirebilmiştir.
-Özünde ne çok anlamlar biriktirmiş derin şiirdi..
-kaleminize bin sağlıklar olsun.
acısını tel tel etmiş haddesinde zamanın öfkesiyle germiş iki ucundan akort vermiş titreştirip ruhunu bir elinin parmaklarıyla geçmişe gidip geliyor
Anlamlı ve güzel anlatımlı şiirdi okurken nedense aklıma Farit Farjat geldi onun ağlayan telleri ... tebrikler şaire...