Kemane

bir keman telinde inliyor yokluğunun acısı
sen duymuyorsun
sen bilmiyorsun

zifir bir karanlık sızıyor içimin ıssızlarına
sen gecenin öte yanında duruyorsun
eriyor bir mumun gölgesi

uykusuz bir şiirin mısralarına düşüyorsun
düşüyor yüreğimin ağrısına bir kıvılcım
nemrudun ateşi düşüyor yalnızlığıma
sen bilmiyorsun
sen duymuyorsun...



ŞAHBEYİT