Kemirir Gece

Kemirir gece, kemirir karanlık,
Kemirir aklımı batan güneş...
Açıkta bir yanım,
Çıplak
Ve eksik
Ve umutsuz.
Beklerim ki yağmur yağacak
Yağacakta bitecek susuzluğum.

Muammadır gelecek,
Adı hiç olmadı
Olmayacak!
Sonsuzdan gelip sonsuza gider
Sonsuzdan alıp, sonsuza iter...
Ne umut ne başka bir şey;
Adı hiç olmadı,
Olmayacak
Olacak olanı hiç bilmeden beklemek...

Ve sarhoşluğunda cabası,
Arta kalan yorgunluğun;
Dizlerinde derman kalmaz,
Ayakların istemez artık
Ama yürürsün
Bitecek diye yollar.
Vuslatın aşkı, umut etme alışkanlığı
Ölüme kadar eşlik eder
Ölüm ise, inatçı;
Her şey bitmiştir
Fakat
Hayat bitmez...
Zaman yol gözlemekle geçer!