Kenara Çekilsin Eylül

Senin için gül fidanları dikiyorum
Gönlümün uzak, yakın bahçelerine
Her şafak onlarla kalkıyorum
Sen oldular mı diye soluksuz bakıyorum
Taptaze dualarla suluyorum
Her duamdan sonra sana
Çocuksu aminler çekiyorum
En serin huzuru gözlerinde buluyorum


Senin için resimler çiziyorum
Yüreğimin titreyen elleriyle gök yüzüne
Saçların her buluta desen veriyor
Kirpiklerin haramiler kesmiş yoluma
Gamzen nakışlı kilimler seriyor
İçim ürperiyor korkuyorum biteviye
Bir rüzgar çıkar da dağıtır diye



Senin için beyaz lekeler atıyorum
Gördüğüm her siyaha
Gözlerin sardıkça beyaz yağmurlarla sevdamı
Dünyamda yer yok günaha
Ey gönlümün uzak,yakın bahçelerinde büyüyen gül
Hüznün son kalesi benim
Kenara çekilsin eylül