Kendi Cennetim-2
Bir cennet var, şu gönlümde.
Yaşanmaya, Mutluluğa hasret.
Kendi cennetim, öz cennetim.
Orda bülbül benim için,
Bir garip, garip diye öter.
Şahini var, benim için süzülür.
Martılar şarkı söyler, neşeli,
Bana neşe vermek için.
Kendi cennetimde nehirlerin,
Akışı başka, suyu başka,
Denizleri gök mavisinde,
Nur gibi temiz mi temiz,
Kendi cennetimde çiçekler,
Siyahtan beyaza kadar,
Tam yetmiş iki bin renktir,
Her renk benim bir hatıramı,
Bir derdimi paylaşır,
Ağaçları var kendi cennetimin,
Yapraklarında şiirlerim yazılı,
Acılarım yazılı içli içli,
Sonra, dertler kol kol, dallar gibi,
Süsler kendi cennetimi böylece.
***** Faruk Soydemir
Şiirinizi okurken kendi ruh aleminizdeki cenneti kurgulamışsınız. Bu güzel bir konu olmuş. Fakat dizelerde bir ahenk tınısı eksik...O nedenle okuyucu kurgunuzun içinde salınarak akıp gidemiyor. Cümle biçimi daha çok kullanılmış. Yüreğinize sağlık. Sevgiyle ve şiirle kalınız:)