Kendi Denizimde

samimiyetin yılan sanki,
gülüşünle aldatman arasında
saniyeler var...
bu yaşadığım bana ne katar?
gözlerimi kapatıp,
kulaklarımı tıkamayı öğrenirim en fazla.
göre göre,duya duya hemde...
inanmaya hazır bir çocuk gibi.
kimselere yük olmadan,
çocuklğumdan kalan lahana bebeğime sarılır
anlatırım yaptıklarını,
hissettiklerimi...
çocukluğuma sığınırım,
o çocuk saflığımla
inanmam daha kolay sana...
gözlerinede bakmam sen anlatırken,
büyülenirim yoksa,biliyorum...
gururumu görmüyorum şimdilerde
hiç hatrım geçmesede kadere
bu dik yokuşların sonunda bir cennet vardır belki...
senin yalanların biter,
benim yüzüme bir gülümseme gelir,
ve mutlu oluruz...
o kadar seviyorumki seni
kaçmak istiyorum bazen herşeyinden...
ama herşeyine razıyım ben senin...
bu aşk benim sularım,
sende benim denizimdesin...
yarattığın her dalga,
beni çocukluğumdan biraz daha alıp
büyütüyor...
ve ben kendi denizimde,
her gün biraz daha kadınlaşıyorum...
biraz yalan...
biraz gerçek...