Kendi Düşen Ağlamazmış / Ben Neden Ağlıyorum

Bütün kalıpları yerle bir etmekmiş emelin
ve beni sevdiğime pişman etmekmiş niyetin.

Aslında sen de haklısın,
Ne işim olurdu benim sevgiyle
Kör kütük olacağımı bildiğim halde,
Neden tutundum her gün ağlatan sesine?
Neden döndüm kararlarımdan?
Kendim düştüm eşiğine,
Birde utanmadan ağlıyorum keder içinde...
Her defasında hayır deseydim,
Tutunmasaydım temmuzda sesine!
Hiç dokunmasaydım kasımda ellerine!
Gözlerini vazgeçilmezim yapmasaydım!
Öylesine gündelik şıpsevdi olsaydım
İlk iklimim saymasaydım seni!
Vefayı yaşatacak bir ben mi kalmıştım?
Bana mı düşmüştü,
Kadavra olan bir duyguya can vermek?
Haklısın aslında
Canımı her yakışında yine sana sığınmasaydım!
Sevmeseydim...
Sesinle şekillendirmeseydim düşlerimi!
Bu kadar düşmezdim kör olası gözlerimden!
Kendim düştüm ya eşiğine,
Sende ağlat,sönmeyen ateşler bırak yüreğime!
Artık ne yüreğimin,
Ne gözlerimin bir değeri var
Gözümde...
Seni bu kadar sevmeseydim,
Yüceltmeseydim gözümde,
İçim bu kadar Bağdad olmaz,
Yüzüm Bahreyn'i resmetmezdi bakışlarında...

(Kim ne dese sana,hep ben oluyorum kıyaslarında)

(Bağdad,aşığın sevgilisi tarafından harab edilen gönlü
Bahreyn,aşığın gözyaşı döken iki gözü)