Kendi Heybetinden Korkan Adam

Hey sen!
yalnızlığı, yalnızlığımın arkadaşı...
keşke sevseydin, sende benim gibi seni
kim bilir hangi şehre efelenirdi gülüşlerin,

Sen yokluğunda çoğalan büyüyen yanınla
kendi heybetinden korkan adam
tenime yaman vurdu özlemin
tüm aşklardan özür diliyorum
bu aşktan da öte bir şey
adım gibi biliyorum
haydi bir adım da sen gel
tükenmeden mecalim
azalıyorum azaldıkça be zalim.

tövbe mi etti aşk tanrılarına
sevdadan yanan ağzın
yokluğunu gönlüme duyurmak
genç ölümüne ağıt yakmaktır

sen hiç aşk acısı bilir misin be sevdam
yürek laf dinlemez, ölümü çağırırsın gelmez
Aşk dokuz can olur bir türlü ölmez
şiir susar, dil konuşmaz
buğulu bakışların öğrenir
yaşamın perdesini karartmayı

eğer ki sende bir parça sevdiysen beni
bana da öğret sevmemiş gibi yapmayı.