Kendi Icimde Ayaklanmalar-dayım

İcimde bir dünya var
ve kayboldum sen-li sehirde.

Yalnız dolasmaktan
sıkılıyorum
bu günlerde...

Ben
bende degilim.
.
.
.
Bedenim ortalıklarda dolasıyor
fakat ruhum benden göcmüs.

Hangi aynaya baksam
umutları elinden alınmıs
mutsuz
bir sima görüyorum
.
.
kendimi tanıyamaz bir haldeyim.

---
Kendimle
karsılastırmalar yapıyorum.

Ama yinede hep ben yeniliyorum.

Bu yüzden
karanlıkları sevmeye basladım.
Belki gölgemi ısıkta gördügüm icin
belki de insanlardan kacmak icin...

" Kim bilir ? "
---

Yalnızlık bana o kadar iyi geliyor ki
Hani " insanın kendi halinden kendisi anlar " derler yaa.

Aynen ben kendimi anlıyorum
yaptıklarımı
yada yapacaklarımı durup düsünüyorum artık.

Ama zaman cizgisini degistiremiyorum
" Bir dogrunun üstüne iki yanlıs yapıyorum. "

Ve herseyi aleyhime cekiyorum...