Kendi Kendime

Akşamın kızıllığı çökünce engin denizlere
Bir martı çığlığı getirir özlemleri
Gözümü dikip daldıkça ufka, kızıla keser tüm umutlarım
Özlemler sanrılara dönüşür, uzandıkça kollarım
Kendimde düğümlenir, kendimde çözülürüm...

Akşamın kızıllığı çökünce engin denizlere
Ben kendi kızıllığımda, çığlığımı boğazlarım
Suskun mektuplar koyup, ağzı mühürlü camlara
Enginlere fırlatmadan tuz buz olurum.

Akşamın kızıllığı çökünce engin denizlere
Kendi kırmızılarımda yanarım
Küllerinden doğarım kendimin her gün
Kendi içimde çoğaldıkça azalırım kendi kendime...

Akşamın kızıllığı çökünce engin denizlere
Sana kesilir tüm umutlarım
Papatya falları sana çıkar baktığım
Her gece ölürüm seninle,
Her sabah yeniden varolurum kendi kendime...