Kendi Kendine
Bir güzel dört aynadan/ Bakar kendi kendine.
Kırk mumu kırk odadan/ Yakar kendi kendine.
Billur gibi camlara, Sır çekmemiş, anlara!
Pazar kurmuş canlara, Satar kendi kendine.
Suyu göklere taşır/ Döner yere ulaşır,
Irmak olup dolaşır/ Akar kendi kendine.
Engin eder yüceyi/ Gündüz eder geceyi,
Yüzündeki peçeyi/ Açar kendi kendine.
İş işlemez gereksiz/ Sebep yok ki sebepsiz,
Yeri göğü direksiz/ Tutar kendi kendine.
Gerçek kara sevdada/ Mecnun'da o, Leyla'da,
Kul'da kendi, Mevla'da/ Tapar kendi kendine.
Sekiz cennet yapıyı/ Yedi tamu çatıyı,
Açar, on beş kapıyı/ Kapar kendi kendine.
Kalbini aşksız koyma/ O çalarken sen oyna,
O her şeyi, bir ayna/ Yapar kendi kendine.
Hem yaralı, hem melam/ Haddimi ki bir kelam?
'Ol' diyen, O vesselam/ Sapar kendi kendine,
11.06.2009
kelam yazarken şiirde şirk yazabiliniyor maalesef HAFAZANALLAH diyorum saygılar...
👍👍👍👍yaralının her şiirinde benim dilim tutulur.... ne yorum yapacağımı bilemem, öylesine derin, öylesine anlamlıdır, kıytırık tasavvuf kültürümle öğünürdüm... yine harika,yine müthiş, ve o kadar da derin bir anlatım var şiirde, melamiliğin,tasavvufun zirvesi...