Kendi Küllerimin Üzerindeyim

akşamın dalgınıyım
unuttum adresimi yorgun yollarda
şaşkınıyım çıkmaz sokakların
bir başınayım karanlığın kollarında

birazdan bu kent beni yutacak
ahşap bir dokunuşla uyutacak
gözlerime gece dolacak
sabahlar güvercinsiz kalacak

yangın yeri ellerimde
tutuşacak dizelerim
sen yoksun
yoksun şiirlerim
diz çöktüm hayata
kendi küllerimin üzerindeydim