Kendi Yarattığım Hücremde

Kendi yarattığım hücremdeyim,volta atmaktayım,
Karşı cins tarafından verilmiş bir müebbet var,
Afta imkansız gözüküyor,yok tünelin ışığı,
Elimde fitili bitmiş kandil,çıkış aramaktayım.

Bütün organlarım isyan etmiş bu aciz duruma,
Vücudumun içinde artçı depremler olmakta,
Hele beynim,yitirmiş hükümranlığını,çaresiz,
Başkaldırış, işlevlerini ters çevirmekte organların.


Akıl duygulara söz geçirememekte, avallaşmakta,
Yürek,isyanın lideri,bütün hücreler emrinde,
Dün ayaklardı,bugün mide,yarın bilmem ne,
Voltam gittikçe daralmakta,hücrem küçülmekte.


İnsan kendi yaratır çoğu zaman,esirlerin en zorunu,
Kendi kendini esaret altına alırda,bulamaz yolunu,
Çevreden izleyenler gülümserler bu ahmakça direnişe
Tek çaresi,yol ver duygularına "korkma "derler.