Kendimden Kaçamam
Ben benden uzaklara gidemem;
Ben var isem, düşünmeden edemem!
Gölgem bile bana benden uzaktır;
Ben benim, ben kendimden gidemem.
İstesem de biraz yalnız kalmayı,
Benden öte bir yerlerde olmayı;
Bırakamam beni asla ardımda,
Bendedir benim özüm, terk edemem.
Varlığım ben, bensizlikte bir hiçim;
Ben benim, izdüşümüm yine ben.
Düşünürsem bilirim ki ben varım,*
Düşünmeyip beni benden edemem.
Düşünceler benim özgün hazinem,
Sırrım olur, bazısını açamam;
Çatışsa da ruhumda düşünceler,
Özümdedir, ben kendimden kaçamam.
* Cogito ergo sum.
Latin felsefi sözü, ?Düşünüyorum öyleyse varım.'
Bu eser, www.sahiplen.com tarafından koruma altındadır.
İzinsiz kullanılması halinde yasal yollara başvurulacaktır.
BEN ; BENİM ,o kadar !..
Düşüncelerimle,sevgi ve sevdalarımla,, Yalnızlığımla..çokluğumla /varlığımla /yokluğumla,ben bende olurum hep.. Yaşıyorum ,o halda varım ve kendimleyim..
Şiir, söylenmek istenen duyguyu arı-dur ve naifce aktarıyor okuyucusuna.. Ve açık sözlü olarak. Akıcı bir dille. Kutluyorum Şairim, Saygılarımla..
Haklısınız Musafa Bey, bu "içimizdeki ben" meselesinin bir de derin felsefi yönü var şüphesiz. Benim irdelemem daha çok psikolojik çıkışlı idi, ama tabii orada durulmuyor.
Kaçmak istediğimiz kendimiz mi, yoksa düşüncelerimiz, duygularımız, çözemedikelrimiz, başedemediklerimiz mi, ayırım yapmak zor.
İnsanın trajedisi yaşadığının ve öleceğinin farkında oluşudur derler. Bu farkındalık düşünebilme yeteneğinden kaynaklanıyor; varlığının böyle farkında oluyor. Peki ya yaşadığı farkındalıktan bir an için kurtulmak isterse? Kaçamıyor, kendinden kaçacak yeri yok çünkü.
Düşünen insanı seste, konuşmada bırakmak yerine sözde, yazıda şiiir diliyle ifade etmek isteyince bu dörtlükler döküldü ortaya. Yine Latin felsefi sözüyle bitireyim: Verba volant, scripta manent. Yani, 'Söz uçar, yazı kalır.'
Hayriye hanım çok haklısınız, insan "ben" den asla kaçamaz. Fakat Yunus'un dediği gibi;
"Beni brnden sorman, ben ben değilim, Bir ben vardır bende benden içeri"
İki satıra,dolayısıyla insanın gizemine sığdırılmış, yedi tane ben var. Bu bir tasavvuf şiiri olmasına rağmen bu günkü bilimle örtüşmekte, Burdaki benlerin en kemal bulanında kâinatla bütünleşme var. Albert Einstein'in izafiyet teorisinde öne sürdüğü "Madde enerjinin sıkıştırılmış hali" tezinden hareketle; kuantumlara, atom altı dalgacıklara doğru yapılan zihinsel seyehat, insanın düşünce boyutunda ki evrelerde ulaştığı "ben"ler gerçekten muhteşem. İyi seyirler dileyerek sizi ve şiirinizi kutluyrum. selam ve saygılar.
Bana, 'alıp başımı gitmek istiyorum, şöyle bir kafamı dinleyeyim' dediklerinde benim cevabım hep, 'sana senden uzak bir yer yoktur, kendinden kaçamazsın' olur.
Bunu söylediklerim, 'gerçekten haklısın' derler, çünkü onlar da bilirler ki düşüncelerimizi bırakıp gidebileceğimiz bir yer yoktur; tabii uzman değilim ama, uykumuzda bile kaçamadığımız düşünceler bilinç altından çıkp gelirler bize, rüya olarak, kâbus olarak.
Ben de düşüncelerimiz ile ilgili fikrimi şiirleştirdim. İşte böyle...