Kendimden Vazgectim

Öyle bir yerdeyim ki,,,,,,,

Ruhumun dayanılmaz o müthiş arzusu ile
Insanligimin vazgecilmez o büyük onuru arasında gerilmis,
Ip gibiyim.

Bir gün bulacagima,
Sevecegime ve birlikte cok mutlu olacagimiza inandigim
Iyi insan
Güzel kadin
Sevdigim
Yar,,,,,,,,,,,,

Bu tarafda ne bir tanrinin
Ve nede öbür tarafda bir cennetin olduguna
Inanmiyorum artik
Ve hatta bir lokma bir seyler yedigim
Bir bardak su ictigim
Rahat bir uyku cektigim icin kendimden utaniyorum

Sagimiz cansiz cocuk bedenlerinin vurdugu
Ölü deniz kiyisi
Solumuz ciceklerin koparildigi mayin bahcesi
Her gün patliyoruz

Biliyormusun kendimden vazgectim ben
Seni aramaktan
Seni beklemekten
Olaki bir sans eseri bulsamda
Seni sevmektende vazgectim ben

Cocuklarla cellatlarin birlikte yasamadigi
Yeni bir dünya kurulmadikca
Degil birbirimizi sevmek
Birbirimizi bulmak bile hakkimiz degil
Kader insanlik adina bu hakkimizi sakli tutuyor belki
Icimde bu hakkimi bütün kalbimle insanliga vermekten baska su an hic bir sey yok zaten