Kendime Dönüş

Uzun zaman sustum…

Kendi sesimi bile duyamaz oldum kalabalıkların içinde.

Ne söyledilerse inandım,

Ne bekledilerse oldum.

Ama kendim olmayı… unuttum.

Aynalara bakıyordum,

Ama gözlerimin içi bomboştu.

Bir adım attım sonra 

Kimseye değil, kendime doğru.

Yol zordu,

Çünkü en çok kendinden kaçan kendindir.

Ama yürüdükçe öğrendim:

Bazı yıkılışlar, aslında bir dönüştür.

Şimdi daha sessizim, ama daha gerçek,

Yalnızım belki, ama artık daha tek.

Kimseye benzemiyorum bu hâlimle,

Çünkü sonunda… ben oldum kendime.