Kendime Y/ağmayım

bozkırı telaşsız ve turuncu seven
sabah güneşinde uzayan yol
incelip kopacak sanki ufukta
söğütler ağırbaşlı,
servilerde ergence bir isyan
bu dokunun yeşil huzuru
bende yok
göz perdeme düşen sen yönümün
basma kalıp tekrarında
yokluğuna sıkıyorum ruhumu

/sabahı
gökten bir yudum mavi
ay'ın unuttuğu ışıltıyla
kayısı çiçeklerinin beyaz düşlerinden
toplayabilirdik
olmadı /

özleme çekimlenen her dizeyle
aklım kayıyor lamekân gözlerine
sevda dilimde tutukluk yapmış

y/akın hayalin
alaz olmaz
buz ceplerde
üşüyorum
üşüyorum ellerine

mutluluğu kuyruğunda
hayatla bir talan içinde kalırım
bulutlar toplanmış
ağ başıma
kendime y/ağmayım

boğazım düğüm düğüm
kelimeler dolusu birikmişim kendimde
yüksekten avuç boşluğuna düşesim var
bu seferlik ses etme

hücrelerinde hasret çöküntüsü
yüreğin atımlarında ahraz notalar
onsuz hayat kararsız bahar havası
gök maviye yarın umuda kapalı

/sevdadan belki ölmez insan
güvensizliğe parantez açan zamana kesik
ve aklın her susku sıkımına delik deşiksin
hadi düşürme yapabilirsen
yırtık ceplerinden iyi dileklerini/

çarpık akışı rahvan
devriyeye durmuş saatler ağırca
düz ayak kafiyelerine yaslanmışsın
eski y(p)aslar toplanmış
yine linç ediyorlar
lal mürekkeplere bulayıp
olumsuz ekler satırlarını

yazar yalnızlık buruk hikayesini
kendine dolanmış düşüncelerle
sıklaşan monologlarında katrelenir
ayrık düşler
ve bu kam sızısı y/akar