Kendimi

Bende olan büyük bir hasretle,
Öylesine yalnız, suskun öylesine,
Bir o kadar da umursamazım kendime,
Öyle yabancı kaldım ki kemdi halimde..

Yaşadım ölümleri hayatta yıkımları,
Ölümlerle yaşadım bu yalnızlıkları,
Sırtıma yükledim yaşam yüklerini,
Bütün her şeyin oldum taşıyıcı hamalı..

Kendini uzak yerlere doğru atıyorum,
Vakitsiz ayrılıkları sineme katıyorum,
Zaman içinde su gibi akıp gidiyorum,
Durmadan kendimi kendime anlatıyorum..

Bazen terk edilmiş kentler gibi oluyorum,
Sahnede tek kişilik oyunda oynuyorum,
Geceme yeni günleri ekleyip gidiyorum,
Bu dünya da yalnızlıkların tek yolcusuyum..

Üşüyorum bazen yağıyor, ıslatıyor yağmur,
Nedir çekilen bunca çile ve işkenceler,
Yalnız olmasaydım dolu olurdu bütün sokaklar,
Bu gönül hep yanın olan dost sevgiliyi arar..

Acılar içinde kıvranan çocuk olurum bazen,
Ne kadar üzülsen, fer yat edipte yakınsan,
İçimdeki yalnızlık duygusu olduğu şu an,
Yaralarım yenilendi kanıyor hiç durmadan..

Gidenler gitti yıkıldı benim güzel dünyam,
Yaşadığım günlerin hatırası oldu yaşam,
İzleri silemiyorum çaba göstersem çabalasam,
O güzel sözleri kulaklarımda bir daha bir duysam..

Kim saracak bu garibi kim ısıtacak,
Bu günkü gibi yinede yağmurlar ıslatacak,
Hayat bu öyle böyle nasılsa yaşanacak..
Durmak yok yalnızlık bir kenara atılacak..

Bu gönül masum olarak kalmayacak,
Güzel günleri bir gün yakalayacak,
Yalnızlığı, çekilen çileleri unutacak,
Biliyor kalan ömründe mutlu olacak..