Kendimi Atamadığım Deniz Var

Biriktikçe acılar
Daha çok alışıyor/seviyorum sigaramı
Kendimi atamadığım Deniz/im var
Kırıldıkça boğuluyorum.

Düşümdeki maviliği boyuyorlar acı serperek
Ve ben..
İz düşümünde ki çizgilerle yürüyorum maviliğe

Ellerimle kazdığım toprağı kahverengi gözlerime benzetiyorum.
Kalbim taşa dönmüş /sessiz kayalıkların arkasına sığınır
Ayaklarım buz keşmiş karın üzerinde yürüyorum

Yüreğim bir yavru kuşun kanadında
Ödüm patlıyor
Ha düştüm
Ha düşeceğim
Çırpınıyor kuş / zirvesinde gökyüzü

Yine akıllarda kalan sisli ve karanlık gece
Buza kesiliyor tüm bedenim
Buğulu bir cam arkasından el sallıyorum
Belki bir geçmişe veda/geleceğe merhaba

Ve sen
Sisli ve karanlık gecenin arkasında saklısın
Yamaçların şaha kalktığı nehir/uykuda gözlerin
Kanlı sularda toz,huzur ve hüzün durur
İşte sen benim denizim/yeşile baktığım nehirimsin

Kıyıya vuruyor dalgaların beni köpük köpük
Kum taneleri gözlerimi ovşuyor
Suyu çekilmiş nehirim
Bataklığın içinde boğuşuyorum
Ve
Hala sigaram yanıyor /dumanı tütüyor

Zehir zemberek hayata yar diye sesleniyorum
Kendimi atamadığım denizim
Hiç
Duymuyor

Ve biz
Olamadık ya
Martılar küsmüş
Sigaramın külleri birikmiş
Nehir suyu çekmiş
Deniz maviliğini kaybetmiş
Ölüm sigaramın zehirinde ikimizi birden terk etmiş.