Kendimi Bekliyorum

Kendimi bekliyorum ıssız bir sahilde

Kayalıklara vuruyor asi ve hırçın dalgalar delirmişçesine. 

Bir akşam üstü bekliyorum kendimi olmadığım yerde 

Üşümekten ziyade titrerken bile sokmadan ellerimi ceplerime. 

Sesli düşünüyorum 

Niye bu kadar geç kaldım diye kalın harflerle, 

Kesiyorum sözümü en hararetli yerinde. 

Kendimi bekliyorum zifiri karanlığa bürünüyor dünya, 

Derin vadilerde kaybederken akşam hükmünü. 

Henüz hatırlayamıyorum gözlerimin rengini, 

Uzun mu, kısa mı, gür müydü saçlarım 

Hangi adla çağrılmıştım dünya mahseninde? 

Nerede kaybolmuştum başıboşlukta, 

Nerede kaybetmiştim ben beni? 

Sabırsız bekliyorum kendimi 

Sarılıp yeni filizlenen bir ümit dalına

Belki bir gün çıkar gelirim kendi kendime 

Çok bekletmeden 

Ve vazgeçmeden...