Kendine Sürgünken Ruh...

kalbim sürgün,
bir uzak şehrin kokuşmuş ızdırabında,
aşktan,
vazgeçtim çok zamandır,
birçok beni ben yapan huyumdan,
gücüm hiç yok artık,
doğrulup hayata tutunmaktan,
ya da kim bilir,
arta kalmaktan,
saçlarım tarumar,
kalkıp doğrulamamaktan,
umut yok arta yaşayanımdan,
ya da ne kaldıysa,
yaşayan hüzün dokularımdan...