Kendini Anlatan Şiir

Ne kadar gizlense de ay buluttan sıyrılır;
Gün gelir de hüzünler yüreklerden ayrılır.

Gönüllerde küçücük burukluk kalır elbet;
Elemlerin yerini sevinçler alır elbet.

Bir giz gibi saklanır yaşanan mutlu günler,
İlk tanışma, ilk bûse, nişanlılık, düğünler.

Kuşlar döner yuvaya, kalbe heyecân gelir;
Çiçekler büyüdükçe, bahçeye de cân gelir.

Perdeler aralanır, kafesteki ruh taşar,
Mavi gözler yeniden başka güzellik yaşar.

Belki gelmez gidenler, haber de göndermezler;
Aşkı tadan gönüller âteşi söndürmezler.

Sesler, renkler, hayaller; bir serap bir düş olur;
O bal rengi gözlerden maviye dönüş olur.

Fırtınalar kesilir yeniden çıkar güneş;
Belki eskisi gibi bir daha yakar güneş.

Koruklar sabır ile şıra olur, mey olur;
Sazlıktaki bir kamış, usta elde ney olur.

Perdeler değişirler, hazan yaza dönüşür;
Yalvarış yakarışlar sonra naza dönüşür.

Yine de hâfızada kalacaktır sevilen,
Bu yüzden de ölümsüz olacaktır sevilen.

İşte böyle arkadaş! Bu yol çile yoludur;
Sakın ümidi kesme, hayat sürpriz doludur.