Kerbelam

Gidiyorum cennet gülüşü

dönüyorum cehennem ıstırabı

bırakmıyor yakamı

saçları gayet uzun dokunulmaz

akıl veriyordu aşk diye

ah bilse lazım değil bize yaşamak

şimdi örtünme vakti bulunuz

ruhu kayıp setrelerimizi

yakasız gömlek getiriniz mümkünse

idam sehpaları da gerekmez

sual sorgu münker nekir ne varsa

çekilsin bir kenara burdayım

Rabbimin huzurundayım

bir Mesih çeker bir de ben

de gelir mi bilmem artık giden

bunca hadiseden sonra

aya bak dedi ve sen küçül

baktım ay yüzlüydü ay yüzüydü

büyüdükçe büyüdü keder

kalbi ferahım sen kal

bize şimdi gitme vakti

karşımdaydın masum gülüyordun

habersizdin bildiklerimden

avuçlarındaki çizgilerden öğrendim hayatı

bilmediğin kadar bildim içini dışını

saklısı gizlisi yok kalbininin

ulaşma derdinde hep kendinde

kelamsız selamsız kan ter içinde

gök kuşağı düşlerim

önce yağmur doldursun ey sevgili 

düştüğüm çukurlarını

sen gamzelerim de ben kerbelam