Kerem

‘' aslı'nın çeyiz sandığıdır
astığın güneşe
kasımpatılar devşiriyor sabahı dinle ‘'




hiç gelmeyecek dediğin ışık
vurunca yatsı saati kapı tokmağına
perdelerini koparacaksın
zamanın

yeniden öreceksin belki saçlarını düşlerin
yaralarını yamarken o şarkılar
dudağından ıssızlık düşecek sarmaşıklara

öyle saracaksın ki
öyle deli
nefesi kuruyacak mevsimlerin


hükümsüzlüğün ana fikrini koparacaksın takvim yapraklarından
boş bir geçmiş ertesi kalacak avuçlarına
adının baş harfi değişirken miadı dolmuş hayallerin


sen
gökkuşağını çalacaksın
tanrı'nın elinden

bütün tezatlar kurşunlayacak var olmuşluğun gizemlerini
yok öyle değil artık

öyle yavan
öyle safra gibi yaslanmak içine

renkli yemenilere saracaksın
ki umut bu kadar yükselmişse son medcezirde
ayın on dördünü saklayacaksın mavimsi eşiklerde



ay bakacak yüzüne kıpkızıl
ay koyacak son noktayı iki kaşın arasına
kerem gibi ...