Kervan

Şimdi tutuştu sözlerini bilmeden söylediğim
bütün şarkılar,
Dimağımda tümcelenmemiş nice şiirler var
Uçtu gözyaşımla büyüttüğüm bütün kuşlar
Sustu armonikası o çok bilinmiş baharların
Korkulara adanmayı öğreten neydi,
Neydi bu yağan
Yağmur yoksa neydi?

Ağlamak neye çare
Neye çare pervasız bu devinim
Çoktan tutuştu
Adını koyamadığınız dev(i)rim
Son tren götürdü son ufkunu gökyüzünüzün
Önce hatırlananlar unutuldu

Katline eliyle vermiş ferman
Bir bir yağmalanmış saray taşları
Şimdi çıksa yola yetişemez kervan
Bu yaraya var mıdır derman?

Gayrı ins denen azrailin boyunduruğundayız
Sevmek yalan, merhamet haram
Ve kan yağıyor bir yandan
Ayak nereye varsa uçurum
Artık yıkılan dünyanın tam ramağındayız

Bakmaktan utanıyor gözlerim
Bakmaktan korkuyorlar
Suya zehir katmışlar
Eller ayaklar bağlı, murdar iç kana kana
Bir muammadır bu
Bilirim bakamasam da bir yana

Oysa yeniden doğmalıydı sevinç
Ve uçmamalıydı yürekten
Mutluluk denilen o keşfi bulunmaz eza
Yitirdik adı sevgiyle konan ne varsa
Nefret kazıdık yerine
Çağ yanıyor
Kanıyor bir yanım
Her yanım!

Her ölen benim,
Her kanayan,
Her ağlayan ben
Nereye ey insanlar:
Neyle doldurdunuz
Taştan sert,
Kurşundan ağır;
Yürekten arta kalan yanlarınızı?
Bir of desem kurtulsam,
Bir rüya olsa uyansam..
Bir sözüm kalmadı boy vermeyen başaklara,
Atmayan şafaklara
Ne desem çaredir şimdi: (?)
Söyleyin duysunlar,
Haykırın dursunlar,
Fel ya'budû rabbe hâzel beyt!