Keşke Diyebileceğimsin

keşke diyebileceğimsin ancak...
kelimelerimin bittiği yerde cevabımsın,
sevdalımsın...
aklımın almadığı yersin,
sen herşeysin...
hasretimsin,
vuslatımsın,
mutluluğum,
mutsuzluğumsun kimi zaman...
gitme dediğimde sesimi duyuramadığım tek kişisin.

keşke diyebileceğimsin ancak...
fitursuz kelimeler seni anlatır,
devrik kurulur cümleler sen yokken.
utangaç gülüşünü özlerim kasvetli akşamlarda,
konuşurum, susarım seni anlatır herşey...
gözlerin gitmez aklımdan.
ve ben sana ağlarım imkansızım....
yanyana getiremediğim hasretim...
seni düşündüğümde bir tebessüm yansıyor yüzüme,
gözlerim dayanmıyor hasretine.
baktığım heryerde sen.
heryerde adın.
ben seni gizli sevdim,
seviyorum dediğimde duyuramadığım tek kişisin sen...

Hepimizin vardı bir gizil yalnızlığı ve hep biri sevdi bizi, uzaktan, sessiz kendi gibi. Ve bir gün gitti, kendi boşluğunu buyuterek bizi sessiz seven o kadin... Keşke sevebilecek olsaydınız başka birilerini...

yüreğimden,
yüreğine...