Keşke Öğrencisi

geçmişten kalkan son vapur bu
masal taşıyoruz karşı kıyıya
kum karıyoruz kumsal çakıyoruz tavana
ağlamanın öğrencisiysen hadi gel
sana bedava

yalnızlığa bulama ellerini derdin
ne kadındın ama
sokak lambasının ışığıyla büyüyen adımlarıma
yetişmeseydin o gün
saçındaki rüzgarları
yaslamayacaktın omuzuma

eninde bir hüznü ıskaladım
sonunda gittim bir sonbahar yakaladım
asal sayılarla yasal sayılar
vapur dolusu masallarımızı saydılar

en çok neyi mi sevdik
keşkelerimizi tabi
onlar bize geç kalırken
biz onlara genç kaldık o sıralar