Keşke Rüyâ'lara Dokunmasaydınız

Ruhsuz barikatlar kurduğunuz günlerdi
Tersten esiyordu sanki rüzgârlar

Bir yaprağın titreyişinde patlıyordu silâhlar
Kaçışlarına kilit vuruluyordu , küçük bir yüreğin
Korkusu düşüyordu elinden ... gider ayak

Gözbebeğine değmeseydi keşke atomlar
Görmeseydi hiç doruklaşan dumanları
İnmeseydi gözünden keşke ...
Tütsülere bulanmış bir damla yaş

Uzun yıllar geçti ve siz ...
Ruhsuz barikatları yine kurdunuz
Yine aynı film ... yine tarihten acı sayfalar

Siz ... eğer izin verseydiniz
Kırlardan papatyalar toplayacaktı
Çığlık atacaktı yankılı ... her bahar gelişinde
Ve onun ... daha kimbilir ne çok baharı olacaktı
Umut biriktirecekti uçurtmalarında

Mavimsilerde saçlarına yâğmurlar yağacaktı ...
Minik bedeni sere serpe kırlara uzanacak ...
Çocuk ellerine simit susamı bulanacak ...
Üstündeki tozları ... Anne'sinden saklayacak ...
Kaçamak sokak oyunlarında ...
Bazen düşüp ... ağlayacaktı
Ve sessiz hayallerinde , büyüme düşleri kuracaktı

Siz ... eğer izin verseydiniz
Üç çocuk dileyecekti Tanrı'dan
Yeşil pancurlu bir ev ... en ufağından
Küçük bir de dükkân ... şehrin doğu'sundan

Sonra çocukluğunu anlatacaktı çocuklarına
Anne'sini ... Baba'sını ... okul'unu
Mavi göğü çizecekti Aile'sinin ufuklarına
Güvenin bana diyecekti ... güvenin DÜNYA'ya

Ama ... siz izin verseydiniz eğer
Oysa ...
Ne gelecek bıraktınız minik avuçlara ...
Ne umut .. ne düş ... ne oyun ... ne de hayâl
Üstelik ....
Onların minik canlarını bile çaldınız !...

( Keşke ... keşke rüyalârına dokunmasaydınız ! ... )
(Ah !... Pardon , siz anlamazdınız ya ... anlayamazdınız !!!.... )