Keşkeler Hep Yalnızlığı Anlatır Bana

Bir yanlızlık var içimde bitip tükenmeyen
Sevgiden mahrum bir bölge var yüreğimde
Zaman akıtıyor kanımı çekilmeye mahkûm bir akarsu gibi
Ölüm senden yakın oluyor bana
Yalnız yüreğime sensizliğin kabusu çökmüş
Fırtınalar kasırgalar , zelzelelerle dolu bu yürek
Ve bir çağlayan sevda ile yalnız ve sensiz
Geceyi beklemekte...

Bir sesin, bir hayalin çok yakında
Kulaklarımda, gözlerimde yalnızlık ve sensizlik
Gecenin karanlığı kadar
İlk bakışta gökyüzünde yıldızlar kadar uzak
Daha sonra nefesimden daha yakınsın
Yenilmiş ordular kadar suskun
Ve sigaramın dumanından daha içimdesin...

Kıvranır dururum sabahlara kadar
Başlar hiç sevmediğim keşkeler
Keşke dökülseydi anılar yerlere ve kalsaydı sevgiler
Paylaşmak isterim acılarımı
Atarım kendimi gecenin buğulu karanlığına...

Geldim ey yalnızlık
Soğuk burası, yağmur kokuyor
Geceleri uyku tutmaz insanı burda
Bak, yıldızları görmem lazım dolunayda; yoksa çıldırırım
Yıkarım üstüne bu mahzeni, kaçamazsın...

Morarmış, çatlamış ellerim soğuktan görmüyor musun
Varsa sıcak bir çorba getir bana, tuzlu
Yoksa uğraşma aç değilim
Saat yok duvarlarda o kadar yalın yaşamak
Günışığı da yok karanlık ruhun gibi yakın sana...

Yalnızlık kapat kapıyı!
Şuraya, şu soğuk taşların üzerine bir yatak ser bana.
Uyumak istiyorum,
Unutmak istiyorum,
Unutulmak istiyorum...



SeRSeRiMaYıN!