Kibar Gelin

siz bir dal kırılsa ağlardınız hani

hani gözleriniz deniz ve içinde binlerce

merhametli balık ağlar/da dolanırdı

çırpınmak yok kelimelerde çıldırmak var

aşkı tanımadan önce de çocuktunuz

düşünün merhamet umuyorsa bir dağ

bir serçenin kırılmış kanatlarından

ne dağlığı kalmıştır artık ne de yarlığı

yalnızca kelimeler üşür ekimde

mazlum bir şairin adı kaleme düşünce

yıldızlar sedef kakmalı kutusundan

dağılırken gökyüzüne gülümsüyorum şimdi

böylesine bir cevher eski kayıp seher

hangi denizin işi bu hal anlayamıyorum

kırıp kırıp sahile atıyor kabuklarını

dün kainatla helalleşirken dudaklarım

gözlerimden akan yaşın ardında kaldı yüzünüz

şimdi siz asıl ayrılığa üç gün sayınız

sonrasında hatırladıklarınızdan arta kalanlardan

şimdiye kadar hiç olmamışçasına cayınız

ceviz ağacının altında çocuklar düşlüyorum

elbet gülüm iki acıdan biri gerçek olacak

hatırınızda kalır mı bilmem eğer dönemezsem

kibar bir gelin gibi sevmiştim ellerinizi uzun uzun

hani o sahilden bu şehre uzanan yol ki iyi bilir

seni benden sonsuza kadar alan asıl o şehir