Kibir
Siyah matemleri,
beyaz ümitleri,
kırmızı sevgileri,
mor pişmanlık emarelerini
yeşil gelenekleri hortlanırken...
çocukken...
ürkerdik karanlıktan,
yeşille titrerdik,
beyazı severdik.
kırmızıyla bütünleşir,
moru hiiç bilmezdik.
Büyüdük...
Beyaza hasret hislerimizi
morla gölgeledikçe
sevmeye başladık geceleri.
Kırmızıları yok etttikçe
yeşili unuttuk sanki.
Ne değişti ki?
Zaman mı?devran mı?
Hiçbiri.
Bizi değiştiren kibrimizdi.
sadece kibir değildir ama..kırmızıya doğru beyazlarımızı koştururken yeşile diklenmemiz morartır bazen ve her mor siyahtan açar böylesi durumlarda.. genede çocukluğun renkliliğine katılmamak mümkün değil. tebrikler..
👍👍işte o et parçası zamanla her şeyi değiştiriyor.ah bir ona engel olabilsek o zman herşey yerli yerinde kalır.eline,yüreğine kalbine sağlık.bol şiirli günlere arkideş....
Sayın gündoğdu bu ve bir önceki şiirinizi de okudum.. iyi bir aksanınız var fakat şu gözüme çarptı.. uyak evet şiirin olmazsa olmazlarındandır. ama tüm dize sonları ve sesleri illa birbine değecek değil serbest şiirde..
gizli uyak deriz mesel 2-3 dize üstle örtüşmesine ki bence biraz daha o şekil yazarsanız çok iyi şiirler oluşacak eminim.. duygu anlatımında devamlılığı bozmayacak şekilde hem daha vurgulu olur ..
tebrikler iyi yazıyorsunuz ama çok daha iyi olabilir..👍