Kıbrıs Yasemin Koktukça

Ben, kızıla çalan kıpkırmızı kardeş kanıyla bile sulanmışım da,
yine de gökyüzüne bakan çocukların gözbebeklerinin etrafında büyüyen bembeyazlık kadar tertemiz açmışım çiçeğimi..
Yeri gelir gözyaşlarıyla sulanırım..
Damıtıp tuzundan alırım beyazlığımı..
Ve analar aşına katar gibi dizer beni kızlarının boynuna..
Dikenim yok, iklimim kurak..
Ama yaprağımı her koparışında, dalımı her kırışında, çocuklarına veremeyeceğin bir cevap gibi siner kokum ellerine..
Vicdanını, ellerini temizleyecek kadar yağmur düşmez buralara..
Ama köklerim durdukça, gerekirse bir kez daha batar çıkar ve sular beni bu topraklar..