Killi Gönlünün Çini Ustasıyım

Ejdadımdır Karahanlılar

Ananevi sanatımdır sırlı sevmek

Klasikti gönül sarayın

Killi topraktı iç duvarı

Pergelle çizdiğim

Nilüfer desenlerinin içine

El emeği göz nuru duygularımın

Oksitinden bir göl döküyordum

Pişirince

Kütahya çinisinden bir seramik bahar

Her gün demir atıyordu turkuaz duvarına

Ben silis tozunu bol bol yutarken

Ateşle yaralamışım ela gözlü ceylanı

İniltisi gürlüyor

Şimşekleri toprağa şiir dağlıyordu

Yetersiz beslenen imgeleri

Rüzgar dört nala götürüyor

Yağmur altında yuları ıslanıp

Süvarisine tepik atan mısralar

Çamurun içinde şaha kalkıyordu

Bir serçe cam arkasından cik diyecekken

İmla kuralları sus işareti yapıyor

Baykuşlar kafiyelerin ucunda

Bir birine sataşıyordu

Redifler el ele tutuşup köprü kuruyor

Ateş topu dizeler

Nehrin üstünden içime taarruz ediyordu

Ben her nakaratta

Kozanın içinden çıkan tırtıllı hecelerin

Kelebek gibi etrafımda uçmasını beklerken

Gün görmemiş nefret söylemleri

Truva şiirden kıta kıta çıkıp bronzlaşıyordu

Böylece meslek hastalığına gebe olan emeğimin

Nur topu gibi bir evladı

Ciğerimden erken doğuyordu

Belli ki bu nefes darlığı

El bebek gül bebek

Çini ustası ölene kadar her gün büyüyecek

Gözüm açık gitmeden

Gel sen kelebekli bir şiir yaz