Kim

Karanlık gecelerin koynundayım
Gökyüzünde hüzün bulutları
Gecenin karanlığında benliğini yitirmiş maviler
Karanlığın derinliğine gömülmüş yalnızlığım

Yitip giden umutlar
Zamanın hangi devrinde
Yâda zamanın hangi mevsiminde
Yoksa anıların sisli derinliğinde mi?
Bir türlü çözemiyorum

Kayıpların girdabında boğuluyorum
Gölgem bir adım arkadayken
Şimdi önümde uzayıp giden kocaman bir yalnızlık

Aranıp duruyorum
Gölgemle yalnızlığım arasında
Ama ne seni
Nede kendimi
Bulamıyorum

Galiba hazandan kalma bir mevsimde
Ve kelimelerin tükendiği bir anda
Yazmışlar hasreti
Sorgusuz, sualsiz
Adına da kader demişler

Seven nerede
Sevgili nerede
Bilemiyorum

Bir tükenişlik var
Tükenişte olan
Mevsimler değil
Zaman hiç değil
Öyleyse tükenişin girdabında ki kim...

Ne vakit zamansız
Nede zaman mevsimsiz
Puslar ortasında ki her şey izsiz
Vuslatı hiç sorma
Artık vuslat belirsiz

Sakın anlamsız sanma
Arkada veya önde uzayıp giden gölgeleri
Arkamızda kalan gölgeler hatıralar
Önümüzde uzayıp gidenler hasret
Şimdi söyle sevgili
İki gölge arasında sıkışıp kalan kim...