Kim Bilir Kimin Kırılan Kalbi

atlar uyuyor
sen göğsümde gözlerini yumuyorsun
ilk duyan başını uzatıyor göğe
dal kırmaca oynuyor rüzgar
nefes alsan içtenliğim
sanki bırakacaksın oracıkta kendini

ne desem alıp götürecek seni
bu onun isteği
bir yaprak kımıldansa seviniriz ya
sevgililer şarkılar söylüyor diye
kim bilir kimin kırılan kalbi
biriken bulut
ağlayan ağaç ve diğerleri

bu işin sonunu görmek var
biliyorum
bir uçurumun kenarına gidiyoruz
orada geçmişimize dönüp sarılmak
yani düşmek gibi sonsuza
ellerine yorulup

bu teselli yetmiyor mu size
en mutlu anıların sarhoşluğunda
yer gök karışırken bir birine
hal hatır sormak
hayır öyle değil
daha uzun ölüyoruz bir birimize

ben bir çiçeğin rengini getiriyorum
senin ellerin su vermeye hazırlanıyor coşkulu
al bu beyazlıkları boynuna sar
ikimiz için

tadımı duydun
mutluluğun son durağı bu
uyurken gözlerini özleyeceğim
açıp açıp ikide bir gözlerimi.