Kim Bilir Ölümün Gerçek T/adını

Önce
Gece üzerime çöktü
Sinir uçlarım tahrip olurken
Kamçıladı romatizma ağrıları
Parmak uçlarım uyuşurken
Düştüm zamanın köründe...


Sonra
Şeytan zırhını giydi
Pervasızca kuşattı,
Hayata dair sloganlar
Hükümsüz kaldı ellerimde,
Kulağı çınlattı rüzgar !
Savurdu tüm imgeleri
Düştüm zamanın birinde...


Belki de
İçim sızlarken içimde;
Kirli coğrafyanın bu postalı
Sırtımı bu kadar acıtmazdı
İzleri insafsızlığın lekesini sürmezdi
Biz düşerken zamanın teninden...


Kim bilir
Ölümün acı (t)adını
Şah damarı bize
Bu kadar yakınken !
Barışa susayan yazgımız
Zamansız çakılmış alnımıza
Biz düşerken musalla taşından mezara...

12.07.2014