Kim Hasretine Y/anar

şimdi ne söylersem
bilmiyorum

düşün ki!
uzak bir y/erdeyim
düşünürken hiç unutmadığımı
hatırlayacak kadar kırılmış bir kalbi taşıyorum

söz caizse söylenmesi
tamiri zor olan
gönül kırıklığı gider mi?
yok...
imkansızlığı gösteriyor

hayatta kaldığın zaman dilimi
çok zorda olsa
içinde yaşamak
kendi içine gömmek kadar
büyük bir ceza söylenemez

ölüme çare bulunmaz say
yeni başlangıçlara yol revan
belki olur ya
kalan ne varsa
içime sindirdiğim gerçekliği
yarınlara iz bırakır


ben değilsem
üzerine yağmur d/üşüyorsa
kim hasretine k/anar
renge bürünmek niye

madem doğru yoldasın
gittiğin yol değilse
ne yapmalı
kim hasretine y/anar

sanki
yollar bana yabancı gelmedi...
sanki gezmişim o toprakları..
lakin topraklar zehir oldu

savruldu
göç edenlerin akibeti
göçe zorlanan insanlar
hepsi bir roman seriveni

evinden yurtlarından ayrılan
başka diyarlara
doğduğun topraklar kan oldu
yüreklerde...

özlem hasret kar etmedi
sevdalara ...
uçup giden turnalar...
yıldızlar k/aydı

düştüğü yer
menziline buluştuğu nokta
sıfırı
gözlerimiz demlendi..
v/atan hasreti...

08 Kasım *11* Karataş