Kimbilir

Uzun yolculuklar hayal kırıklıklarıdır.
Terk edilişi kabullenme vaktidir binevi.
Yine bir yolculuk sonrası huzursuzluk kapladı benliğimi
İçten içe; yapacaklarımdan alı koyan
Direnme gücümü azaltan, huzursuzluk..
Hiç durmadan bağıran araba muavinleri,
Kalkacak otobüs saatlerini değil de,
Kendime gelmem gerektiğini haykırıyor sanki
Arka koltuğumda oturan çift
Aşklarını dile getiriyor durmadan
Hemen yan koltuğumdaki yarı yaşlı adam
Anlamadığım bir dilde birşeyler anlatıyor
Telefonun diğer ucundakine
Bir an bütün sesler birleşiyor beynimde
Öyle yorgunum ki herşeyden vazgeçip
Bir kaldırım köşesinde son vermek istiyorum hayatıma
gözlerimi kapatıp hayal kurduğumu gören muavin,
Bunu da çok görmüş olmalı ki
?Ücretler' diye bağırışıyla irkiliyorum..
Herşeyi bir köşede bırakıveriyorum bir anda
Aklımda bir tek anneme gidişim kalıyor
Ona gidip..
herşeyden cok sevdiği, Küçük kızı olmalıyım şimdi
Ben de onu ne kadar çok sevdiğimi dile getirsem
bütün günahlarımdan arınmş olurum belki...