Kime Haykırayım Bu Şehirde

Güzel bir şehir ve bir otobüs terminali.
Kalabalık bir ortam,gelenler kavuşanlar.
Gidecekler,kavuşacaklar.
Ya! ya ben hangi gruptayım.

Kaffede oturan bir çift.
Delikanlı askere gidecek gibi, tıraşıda öyle.
Yay yanındaki genç kız?
Gözleri ağlamaktan kızarmış.
Yaslanmış güçlü hissettiği omuza.
El ele vermişler sadece bakışıyorlar.
Dudakları oynamadan konuşmadan; bu bile yetiyor.
Sevdaya, ayrılığa, bekleme ümidine.
Elden bu geliyor.
Ya! Ya ben kiminle bakışayım; kime ümitleneyim.

Karşı masada orta yaşlı bir çift.
Esasında 3 kişi.
Yakışıklı oğluna sıkıca tembih ediyor, annesi.
Aman olgum, yemekleri zamanında ye.
Geceleri üstünü iyi ört.
Annelik dürtüsü iş de.
Baba ya yan cebine bir kart bırakıyor usulca.
Çok sıkışınca kullanırsın, gerekirse de beni ara.
Bir yandan da gözlerini silerken...
Ya! Ya ben kimi arayayım, başım sıkışınca.

Cam dibinde kalabalık bir aile var.
Yaşlıca bir çift, orta yaşlı ikinci çift.
Ve ortada fır fır dönen minik bir kız çocuğu. Dört dönüyor.
Sayın yolcular diye başlayınca dahili anonslar.
Orta yaştakilere helalleşip bizleri unutmayın arayın diyor,
Yaşlı çift ellerini bırakmadan.
Yaşlı adam sıkı sıkıya sarılıyor torununa, gözlüklerini silerek.
Ya! Ya be kime sarılayım.

Otobüsün kapısında bir kadın ağlıyor.
O da benim gibi.
Gitmek istemiyor ama kimi kimsesi yok kalmamış.
Eşini kaybetmiş bir kazada, BU ŞEHİRDE.
Gitmek istemiyor bu şehirden, acısı burada.
Götürmeyin beni buralardan, yada beni de gömün yanına.
Seviyorum diyor rahmetli eşi için.

Ya! Ya ben kimi seveyim.
Kime haykırayım BU ŞEHİRDE...


Beyas 21-05-2009
Yılmaz Barıtlı