Kime Ne?

daralıyor her seferinde
İstanbul sokakları
içimde bir sıkıntı
her gün daha da fazla!


gökyüzünden taşlar,kayalar yağıyor üstüme.
canım o kadar çok yanıyor ki..
birşey bana sus diyor.
konuşma..
anlatma kimseye derdini..
ruhunu alıp atasın gelsin bedeninden

sadece ağla,
göz yaşların tükenene kadar hep ağla..
yeni doğmuş bir bebek gibi
çığlıklarla!
bütün hafızan yok olana kadar bağır
başına ağrıdan sancılar girene kadar.
ama kimsenin omzuna yaslama kafanı!
Sadece kendine inan

...


Biran herşey o kadar güzel oluyor ki..
daralan sokaklar genişliyor.
insanlar tebessüm içinde.
bebekler masum.
Kadınlar güzel.
Erkekler yakışıklı.
Anneler melek.
Babalar baba gibi..
Sokak lambaları gece daha güzel aydınlatıyor etrafı
Ev daha huzur verici oluyor.
Dostlar eskide ki gibi gerçek dost oluyor.
Şarkılar ayrı sesleniyor sevgilimle bana.
Annemin sesi ızdırap değil de ninni gibi..

İşte o zaman gökyüzünden taş değil
kar yğıyor..
gökyüzü ağlamıyor!
ağaçların yaprak sesleri
daha güzel yakışıyor şiirlere.
Zaman benim oluyor.

Ama sadece bir an!
Durmam daha fazla
Sonsuza kadar uzanırım gülümseyen insanlara...
yeşil,mavi,pembe,hayat beni bekliyor.
Sorumluluklar sıkıntı olmaktan çıkıyor.
Şarkılar beni daha fazla sevsin.

Durmam!
..........
Hayat benim.
Göz yaşları benim.
Sokaklar benim.
Çığlıklar benim
Kime ne????