Kime Sorsak Aşkın Bilmecesini

Kime sorsak aşkın bilmecesini,
Kekeme diller, kuru dudaklar.
Belki hatırı sayılır bir kahvenin
Belki, yakın kalır uzaklar.

Hayatın penceresinden bir balon uçurdum
Rengi ela, siyah, belki kırmızı,
Geldiğim her yolun sonu mutlak uçurum
Göremiyorum artık sevda denen yıldızı

Hayır! Hayır çekilin bulutlar,
Açılsın göğün gök ve parlak yüzü
Dağılsın karanlığa ay, yayılsın saçak saçak
Ve getirmek için Umut dolu gündüzü
Hızlansın dar vakitler, geceyi söksün şafak..

Sevda! Ah sevda;
Neden sen kuşandın hayatımın süsünü,
Gözlerin kör,yitirme gönlümün örtüsünü.
Ne kadar da zormuş, hayat incir ağacı,
Gül kururken dalında, bülbül gülden davacı...