Kimileri Şanslıdır Kimileri Daha da Çok Anne

Doğar,büyür,
Ve hakkın tecellisi ölür insan.
Doğanın kanunu,
Mahlukatın yazısı bu.


Ucu bucağı olmayan bir yol,
Acı,tatlı bir yaşayış hayat.
Kimine cennet,kimine cehennem,
Ama herkese bir fırsat hayat.


Anne kucağında,
Onun kokusuyla başlar bu fırsat.
Düşe kalka,
Engelleri aşa aşa devam eder hayat.


Her gülüşüne sıcaklık katar,
Bir damla gözyaşına o yürek yanar,
Her düştüğünde bir el omzuna konar,
Hayal gemine bir yelken diker anne.


Sana kızınca;sen de kızarsın kendine,
Belki daha da çok...
Üzünce onu,iki damla gözyaşın söndürür güneşi.
Kimileri şanslıdır,kimileri daha da çok...


Kimilerinin de yolu Sakarya'ya düşer,
Okumaya,hayatı öğrenebilmeye.
Şanslıdır onlar,bazılarından daha da çok.
Çünkü;üzerlerinde bal rengi bir çift göz...


Dertlerine derman öğütler,
Gidişlerine ,yaşlı bakan gözler,
Düşmeden de omuzlarına bir el,
Mutluluklarına şeker tadı tebessüm.

Kimimize çelme takarken hayat,
Bizim düşeceğimiz yeri yumuşatanlar var.
Kimi mutluluğun peşinde koşarken,
Bize mutluluğu hazırlayan bir melek var.


Herkes için bir fırsat hayat,
Fırsat içinde fırsatları olan.
Bizim için fırsatların en güzeli;
Herkesin bir şehirde annesi varken,
Bizim iki şehir de birden annemiz var.
Kimileri şanslıdır,kimileri daha da çok...


(ev sahibim Yasemin Anne me)