Kimin Umrunda Ki?

Hıçkırıklara çiğlerini bırakmış bir şafak vakti
Sana kalkan tüm yollar çıkmaza vurdu yüreğimde
Gecenin zifirinden fırlayıp
Şafağı yaran baykuş ötüşü oluyorum
Çirkin ve soğuk...

Belkide..
Herşeyimi yıllar önce bloglar altında kalan bedenimden geride bıraktım
Belkide...
Korku çığlıklarımı susturmaya çalışırken
Tenimde toprağa vuruk solucanlar gezerken yedi hayallerimi
Belkide...
Yarınlarımı ışığı olmayan betonların altındayken unuttum
Deprem şehirde olmuştu belki
Ama ben altında kalmıştım en virani...

Treni olmayan bir istasyonda bilet aldım bekliyorum...
Güvertesi parçalanmış batan bir geminin tek yolcusuyum...
Vedalara küsük,
Merhabalara yenik yüreğim
Kıyamet öncesi bile dize gelmeyenim ben...

Daha kaç kez ölüme şahit olacak bitkin yüreğim
Daha kaç kez çaresizliğimle haykırıp
Yaralı dizlerim üzerine çöküp susacağım
Daha kaç kez!
Daha kaç kez öleceğim ben...
Daha kaç kez hançerlediğin bu yürekle yaşamaya çalışacağım
Kaç kez dirilip alkolde yüzecek aklım...

Yılmadan aynı sofrada tek lokmamı yaşam ve ölüme vurduruyorum
Israrla, bıkmadan, usanmadan...
Mağlubu ben...
Galibi de ben...
Kimin umrundaki kaşığımdaki aşın küf kokusu
Mutsuz ve paylaşılmayan akşam üstlerimi verdim papatyalarıma
Arılarım kovansız ve bitap arayışlarda...
Belkide...
Köpekler işeyecek koparılıp sokağa atılan yürek parçama
Belkide...
Kediler kusacak yumak topaklarını gözyaşlarıma
Kimin umrundaki?
Hangi dil süçmesinin günahıyım ben?
Söylesene!
Hangi öpüşünün hayalinde kurtlandı ki ümitlerim
Hangi tuzağa ayaklarımı kurban ettim ben?
Söylesene!
Başına çaldığım gururlarınla başın göğe erdi mi ?
Söylesene sevdam...
Söylesene...

Kırışmış tozlu kelimelerim yorgun
Parmaklarımdan artık akmıyor deli ruhum...
Kendini doğurmaktan bıkmış ihanetlerine kaç beyaz yalanı boyadın?
Ve kaç baharıma kış olup yağdın ki sen....
Çocukluk sapanımı yapacak orman bile kalmadı etrafımda
Yüreğime bıraktığın yangınla
Yanmış dallara baka kaldım...
Bu denizi ben doldurdum!
O yüzden martıların çığlıkları kırık...
O yüzden bu kadar üzeri sisli....

Üzerimden mutluluk köprüleri geçiyor
Derinlerimde ölü balıklar varken
Balıkçılar ümitlerine ağ atıyor
Bense bıkmadan mehtap oluyorum
Kimin umrunda ki?