Kimliksiz Esaret...

çiy düşmüş kirpiklerimi ne vakit ufka salsam
bir çocuk can çekişerek ölür ezelin ıssızlığına
dile susmuş kaç vaveyla erir bir yakamoz derinliğinde
kaç okyanus adaya sığınır yelken ayazı loş bir sessizlikte
bir beden kaç ötenaziye dilenir ari nazarlara aldırmaksızın
söyle bana kaç yıkığın üstüne yeni şehirler inşa edilir güne






ne olur suskunluğunu saplama irine mesken kılcal damarlarıma
yaratılışının küskün ayazında hüzne demleniyor imgelerim






sus tanrıların acizane yasalarını kutsayıp durma artık
ne vakit bir yıldız kaysa gece ayazında,
bir eşkıya son nefesini düşürürmüş arsız zamana
ve ne vakit bir kadın içine alsa
katre katre dişiye susuz hayvani bir er tenini
meninin ılıklığında boğulur timsah gözyaşları tanrıların
salt bundandır sevmeyişleri topraktan bozma bu değersiz varlığı
söyle bana kaç tanrı gördün bir fahişenin hoyrat bacak arası iffetinde






ne olur gider gibi yapma ölü tenimin ıssız mezarlığından
tamuya mahkum ruhlar çörekleniyorken boğazıma ılık ılık süzülüyor demlerim






hani gökkuşağının altından geçince gerçekleşecekti tuttuğumuz dilekler
acıya üşüdü çocukluğumuzun izmarit yazgısında heder olmuş düşleri
güle kanarken yorgun çehresi ömrümüzün morgda yatan iki soğuk bedenden ibaretiz
oysa ait değildi azraile cesetlerimize yapışmış o parmak izleri
beynimize saplanan şarapnelde dirhem dirhem şiir kanadık sevgili
söyle bana kaç cinayet tanığısın küle suskun terli bedenlere bulaşmış şiirlerin






ne olur bakma öyle gözlerime çamura bulanmış altına bakar gibi
şiire benziyor yüzün,
sevgiliye yazamadığı dizelerin hükümsüzlüğünde ölenlerdenim






dokun bana son bir kez kıvrımlarımda yol alsın hissiz parmakların
sen okşadıkça ben boşalmalıyım tüm nefretimle arık dünyalara
gördün mü bak hücrelerimizden eli kırbaçlı katiller yarattık sevgili
ve birbirimizi kanımızla doldurduğumuz göz çukurlarımızda boğduk
ikinci el (kahpeden) yalnızlıklarıma sustum ölümüne umarsız
söyle bana senin de sol yanın ağrıyor mu kagir bir mezarda adımı düşlediğinde
söyle/me bana yan yana yazılan adımızdan kaç ah düşer geceye






ne olur silme beni hayata inatla dik tuttuğun alnının ürkek yazısından
cehenneminde od'a razı cennetinde vasfından utanan iremlerim