Kimliksizliğimden

Kim olduğumu sorma bana adam !
adımın harfleriyle yorma kendini
yüzüm bile yabancıyken benim kendime
aldanma cümlelere sığmayan tanıdık gelen hasrete
tüketme nefesini
anlamsızlığıyla düğümle diline tüm şiirlerimi
kimliksizliğimle sessiz bir alfabeye göm beni...





Bilmek istemezsin adam !
içimdeki masum çocukla birlikte
bu şehrin sokaklarına
kaç kez diri diri gömüldüğümü ...
avuçlarımdan kayıp giden bir hayat
dudaklarımda terkedilmişliğin acısıyla
kaç mezar kazdığımı içimin derinlerine
kaç kat toprak attığımı kaderimin üzerine...




Uzak dur benden adam !
en az senin şehrin kadar yaralı
en az gözlerin kadar uykusuzum ben...




-'sarıl rutubet kokan yüreğime' ....diyecek kadar yalnız
-'tut çıkar burdan beni ' ... yalvaracak kadar ölümün eşiğindeyim ben !





sekiz.eylül.ikibinonyedi