Kimse Bilmez Dağ Rüzgarlarıyla Seviştiğini

Sevilmeyen yanlarındır öksüzlüğün
Senden geriye kalacak tek şeydir bu yazgı
Sen de deli taylar gibi bozkırda koşacaksın
Toprağın saçlarında süzülecek en güzel yanların
Kimse bilmez yaşayamadıklarının bir duvar yazısında gizli olduğunu
Sabah mahmurluğuyla uyanır
Soluğu ulu bir ağacın yanında alırsın
Asırlık gövdesine sarılır sonra
Her dalında ayrı bir kalbin attığını duyarsın
Koklandığında dağ rüzgârı
Öpüldüğünde çeltik tarlası kokar tenin

Kimse bilmez

 
Aşkın kokusunu iğde çiçeğinde aradığını
Sevginin tılsımını toprakta bulduğunu
Dağ rüzgârlarıyla koklaşıp öpüştüğünü

Kimse bilmez

 
Çam kokularına vurulduğunu
Uzak nehirlerin çağlayan sesiyle seviştiğini
Tenine yalnızlığın bir tül gibi yapıştığını

Hançerin keskin yanıyla kuşandığını
Üzerine ateşin yalımı giydiğini kimse bilmez