Kimse Bilmezdi

kimse bilmezdi sevdiğimi

suskunluğuma yama etmiştim seni

kimse bilmezdi,

bazen ben bile söylemezdim kendime

belki gece biraz,

belki çiçekler, açmazdan önce

kuşlar, böcekler uçmazdan önce

sabah belki,

geceden kaçmazdan önce

sağ yanım bile,

solumun sessizliğini bilmezdi...

şiirler dokurdum sana

kağıt ve kalem şahitliğinde

bir sürü sen,

bir sürü şiir devleşirdi sayfalarda

bahsi geçmeyen bir ben, yalnızlığında...

ara sıra yeltendiğim çok oldu

ara sıra gücümü toplayıp

sana geldiğim çok oldu

ya da gelemediğim

kaç kırık ayna sahnesi...

henüz ham bir meyvenin

olgunlaşmaya evrildiği

dalıydım, ağacıydım, toprağıydım

kaç baharlar ıskaladım

sana tomurcuklanmak için

kaç yaprak döktüm,

bahara erme telaşında

tüm yarımlarımı tamamlarcasına

sana büyüyordum

ya da seni büyütüyordum içimde

küçük bir çocuktum ben,

okşamasaydın saçımı

ben böyle büyümezdim...